Uzun zamandır kar yağmamıştı kaldığım şehire.

Bir sabah erkenden dışarıya baktığımda kar taneleri.

Öylesine birikmişlerdiki doğa giymişti bembeyz gelinliğini.

Senide o sabah görmüştüm,

Kar taneleri içimi ısıtırken karşımda sen;

Kızarmış ellerin,buz kesilmiş güzel gözlerin ve buharlaşan derin nefesin.

Sende titreyen dudaklarla bir merhaba;

Bende ise şaşkın bir yüzle yanıtlama.

İşte ısınmaya başlamıştı hava,

Oyasa kar taneleri daha bir hızla düşüyordu toprağa.

Biliyormusun; milyonlarca kar tanesi birbirine dokunmadan yağarken,

Yeryüzünde toprakta buluşurlarmış.

İçimizde bir kıpırdama vardı biliyorum,

Bizde bir gün başka bir yerde buluşacaktık,bir kartopu gibi sıkışıp kalacaktık.

Oysa güneş ışıltısına parlaklığına kandığımız güneş,

Kartanelerini eritip su yaptı,

Bende ise dinmeyen bir gözyaşı kaldı.

Olmuyor kar tanem,aşkta dört mevsim yaşanmıyor.

Ama biliyorum ki her kar mevsiminde yüreğime yağacaksın,

Ve ben güneşe kapatacağım gönlümü;

Sen ise orada BUZUL olup kalacaksın...

(sonbahar)-DERYA